تقسیم بندی سه گانه محتوای رسانه
محتوای رسانه ها را می توان از مناظر گوناگون تقسیم بندی کرد. آن چه که بیشتر رایج است تقسیم بندی موضوعی نظیر: اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، دینی و علمی  است، که دربرگیرنده پنج گروه اصلی نیز می باشد. گاهی همین گروه های اصلی را با استفاده از اجزایی ترکیبی هریک به گروه های دیگری نیز تقسیم می کنند، مانند: موضوعات تاریخی یا فرهنگی که از دل موضوع اجتماعی استخراج شده یا موضوعی نظیر: تجارت که از اقتصاد منشعب می شود. گاهی موضوعاتی در میان این پنج گروه اصلی وجود دارد که به دلایلی اهمیت پیدا می کنند و مستقلاً مورد نظر واقع می شوند. در عالم رسانه این امر رایج و معمول است. بنظر این گونه تقسیم بندی، کاری عام و مشترک میان تمامی حوزه هاست. و به وفور آن را می توان دید. آن چه میان این حوزه ها تفاوت ایجاد می کند مراتب موضوع در هر گروه و درجه اهمیت آن است. مثلاً در حوزه سلامت و پزشکی درجه اهمیت "رفتار" به اندازه حوزه مطالعات فرهنگی نیست.
اما تقسیم بندی که به نظر می رسد می تواند مختص رسانه باشد مبنا و مقسم دیگری دارد. این مقسم نه جنس موضوع است مانند موضوعات پنجگانه و نه اهمیت آن است مانند آن چه در بالا قید شد بلکه ماهیت موضوع نسبت به رسانه و حرکت دائمی آن است. از این منظر و مقسم سه نوع موضوع وجود دارد:
1-  موضوعات برنامه ریزی شده: این گونه موضوعات در برنامه(Plan) رسانه قرار می گیرد و بخش های عملیات و تولید درصدد تحقق اهداف برنامه تدوین شده یا اعلام شده می باشند. بطور مثال افزایش رشد جمعیت، گسترش فرهنگ سلامت و ... نمونه ای از این گونه موضوعات یا نوع محتوا هستند.
2- موضوعات جاری: یا موضوعات روزمره: تداخل فوق العاده میان رسانه ها و مسائل جاری و روزانه زندگی مردم موجب شده تا حجم وسیعی از مطالب و برنامه های رسانه ها معطوف به این نوع محتوا باشد. شاید دلیل عمده آن تحول و پویایی محیط است که مخاطبان ناچار از آن هستند تا انواع اطلاعات مورد نیاز روزانه خود را از رسانه ها تأمین کنند، مثال واضح آن اطلاعات ترافیکی، آب و هوا، مسائل خانوادگی، گذران اوقات فراغت و ...
3- موضوعات اتفاقی: منظور آن چه خارج از قاعده و روال جاری واقع می شود و در محیط اثرگذار است. یک مصوبه مجلس، یک تصمیم دولت، یک اتفاق بین المللی، سردشدن ناگهانی هوا، و .... ،
اگر از این منظر و تقسیم بندی سه گانه محتوای رسانه ها را بررسی کنیم، بخش اعظم آن معطوف به امور جاری خواهدبود و در درجه بعد امور و وقایع اتفاقی و سرانجام موضوعات برنامه ریزی شده قرار می گیرند. در مطبوعات این تقسیم بندی را به راحتی می توانید پیگیری و تفکیک محتوایی را انجام دهید. غالباً در چند صفحه میانی(اصطلاحاًً لایی گفته می شود) که چاپ آن قبل از صفحات اصلی است، بیشترین محتوای برنامه ریزی شده را می توانید به سهولت جستجو کنید درصورتی که صفحات اصلی مشحون از موضوعات جاری و اتفاقی است.
موفقیت هر رسانه باتوجه به این تقسیم بندی بسته به چند عامل است:
1- درک عمیق و جامع از امور جاری و اولویت گذاری درست از آن ها
2- وجود سیاست های روشن و البته محدود برای نحوه طرح آن
3- سرعت دریافت امور اتفاقی و درک جامع و کامل از آن
4- وجود چارچوب روشن برای چگونگی طرح و ارائه آن
اجازه بدهید فعلاً به همین مختصر اکتفا شود و در فرصتی مناسب به بسط و تفسیر این تقسیم بندی پرداخته شود.