راهبرد توسعه رادیو                                                         

تقسیم بندی رادیوها                                                            

چند روز قبل نوشته ای در باره رادیوهای تخصصی و اصول برنامه ریزی را تمام کردم. اگر مناسب باشد انشاءالله در مجله رادیو چاپ خواهد شد. بعداً چکیده ای از آن را در همین پایگاه می توانید ببینید. در این جا می خواهم  یک تقسیم بندی از رادیو ها را که مطابق آن توسعه و گسترش رادیو سازمان یافته است مطرح نمایم. البته شما با چندین نوع تقسیم بندی و گروه بندی از رسانه ها و از جمله از رادیو در مطالعات خود مواجه می شوید یا خود می توانید تقسیم بندی جدیدی ارائه دهید. آن چه مهم است مقسم  و مبنای تقسیم بندی است تا بتواند پاسخگوی یک نیاز روشن پژوهشی و تحقیقی باشد. مانند رادیوهای تجاری و غیر تجاری که مقسم آن رویکرد بازار و کسب سود است، اگر مبنا گستره پخش باشد رادیوهای سراسری از رادیوهای استانی و بومی و محلی جدا می شود . به همین ترتیب انواع تقسیم بندی در یک کار پژوهشی می تواند ارائه شود. مانند رادیو های تخصصی، رادیو بر حسب نوع فرستنده، رادیوهای دیجیتال و ... اما یک نوع تقسیم بندی سه گانه ای در رادیوهای سراسری یا ملی وجود دارد که امروزه مبنای توسعه رادیو وهسته اصلی استراتژی توسعه رادیو در کشور است. این تقسیم بندی چنین است:                 

 1 - رادیو های عمومی: این نوع رادیو بر مبنای مخاطب عام تعریف شده است. که در حال حاضر شامل این گروه رادیوها است: رادیو ایران، رادیو صدای آشنا که بر روی ماهواره برای ایرانیان خارج از کشور پخش می شود، رادیو تهران وتمام رادیوهای استانی ورادیوهای شهری. 

2- رادیو های تخصصی: شامل رادیوهایی می شود که موضوع یا فعالیت خاصی را مبنای تولیدات خود قرار داده اند. مانند: رادیو ورزش، معارف، قرآن، سلامت، تجارت.                                              

3- رادیوهای اختصاصی: این گروه رادیو هایی هستند که در ادبیات رسانه ای به آن رادیوهای جماعتی یا جمعیتی می گویند که تر جمه ( community radio) است. 

رادیوهای جوان و رادیوگفتگو را می توانید در این گروه قرار دهید.    در حقیقت این تقسیم بندی مبنای استراتژی و راهبرد توسعه رادیو قرار دارد که  (استراتژی توسعه متنوع) نامیده می شود.