بحران بعد از انتخابات دهمين دوره رياست جمهوري را از مناظر گوناگون مي توان و بايد مورد بررسي هاي عميق قرار داد. يكي از اين مناظر، نگاه به اين پديده و پيامدهاي آن از زاويه مديريت ارتباطات است. اميدوارم در ترم آينده درس "مديريت رسانه 2" بخشي از كلاس را بتوانم به اين امر مهم اختصاص دهم و از كمك هاي فكري و عملي دانشجويان بهره مند شوم.
اساساً بحران ارتباطات زماني بوجود مي آيد كه "اعتبار" يك فرد يا سازمان با چالش مواجه شود. اين چالش ممكن است به دلايل مختلف سياسي، اجتماعي يا اقتصادي بوجود آيد.
بحران ها بطور عموم سه تهديد مرتبط با يكديگر را پديد مي آورند:
1- تهديد امنيت عمومي
2- تهديد اقتصادي و زيان هاي مالي
3- ازبين رفتن اعتبار
"اعتبار" براي هر فرد يا سازمان، بزرگترين سرمايه اي است كه راه هاي فعاليت او را باز مي كند و انجام مأموريت را ميسور و دستيابي به اهداف را مقدور مي سازد. بنابراين حفظ "اعتبار" اولين اقدام براي هر فرد يا سازمان و يا كشور است و در صورتي كه به هر دليلي اعتبار مورد هجمه واقع شود دفاع از آن اولويت ويژه مي يابد زيرا بقا را در خطر قرار مي دهد.
يكي از بزرگترين چالش هايي كه جمهوري اسلامي در طي سي سال اخير مرتب مواجه شده حمله به "اعتبار" و حيثيت و منابع كسب آن بوده است. بطور مثال در بحبوحه جنگ تحميلي برخي روزنامه هاي اسرائيلي اعلام كردند كه ايران از اسرائيل سلاح خريده است و اين خبر كذب؛ مدت ها بوسيله ديگر مطبوعات غربي و راديو و تلويزيون ها بطور جنجالي مورد بحث قرار مي گرفت زيرا مبارزه با اسرائيل درميان ملل مسلمان پايگاهي اصولي دارد، و يكي از  منابع كسب اعتبار است. امام خميني رحمة الله عليه در پاسخ به اين هتاكي ها فرمودند كه اين ها(اسرائيلي ها) مي دانند آن قدر نجس هستند كه اگر به كسي بچسبند آن هم نجس مي شود براي همين اين حرف ها را مي زنند( فرمايشي قريب به همين). در واقع امام از يكي از منابع "اعتبار" جمهوري اسلامي دفاع مي كند. مانند اين حمله به "اعتبار" هروقت در سطح داخل يا بين الملل بطور محدود يا گسترده پيش مي آمد، حضرت امام(رة) يا ديگر مسئولان و كارگزاران نظام يا رسانه ها وظيفه دفاع را انجام مي دادند و بعداً مقام معظم رهبري به انجام مسئوليت توجه شايسته اي شده است.
امروزه مهمترين منابع "اعتبار" جمهوري اسلامي مورد هجوم و به تعبيري شبيخون قرار گرفته است. تلاش بسيار زيادي در سطح بين المللي و متأسفانه داخلي مي شود تا علامت سؤال بر روي آن ها قرار گيرد. از اين طرف هم سعي مي شود از "اعتبارِ"ي كه طي سي سال با مجاهدت و مقاوت ملت در پناه اسلام كسب شده، دفاع شود.
از اين رو از منتظر مديريت ارتباطات  پرسش هاي مهمي پيش مي آيد كه بايد به آن ها پاسخ داد و راه حل مناسب از ميان آن ها جست. قبل از طرح برخي پرسش ها كه اميدوارم بوسيله شما تكميل شود، شايد بهتر باشد براي تبيين درست از "بحران ارتباطات"، دو مكتب اصلي كه در بررسي ارتباطات وجود دارد مروري ساده بنماييم.
دو مکتب اصلی در بررسی ارتباطات وجود دارد:
1-     مکتب فرآیندی: در مکتب اول ارتباطات به عنوان انتقال پیام نگریسته می شود. در این مکتب بررسی می شود که چگونه فرستنده ها و گیرنده ها پیام ها را رمز بندی و رمزگشایی می کنند و انتقال دهندگان پیام ها چگونه از کانال ها و رسانه ای ارتباطی بهره مند می شوند این مکتب ارتباط را فرآیندی می داند که طی آن شخصی بر رفتار یا حالت ذهنی شخص دیگری اثر می گذارد.
اگر از منظر بحران به آن نگاه كنيم هرگاه يكي از مراحل انتقال پيام(منبع پيام، پيام، كانال انتقال پيام، گيرنده پيام) دچار بحران شود يعني اعتبار آن از بين برود و به تعبيري مشروعيت خود را از دست بدهد، انتقال پيام انجام نخواهد شد.
2-     مکتب تولید و مبادله معنا(معنا شناختی): در این مکتب بررسی ارتباط یعنی بررسی متن و فرهنگ. روش اصلی علامت شناسی یا علم علائم و معانی است. در اين مكتب ارتباط را توليد معنا در بستر فرهنگي مشترك مي داند. بحران ارتباط در اين ديدگاه مربوط به بحران در حوزه معناي مشترك است. يعني بين ارتباط گر و ارتباط گيرتده معناي مشترك از بين مي رود يا منابع توليد معنا دچار بحران مي شود.
پرسش هاي فراواني از زاويه بحران ارتباطات پيش روي ما است. برخي از آن ها از جنس "چرا" و تعليل است. برخي از جنس "چگونه" و تبيين است و برخي از جنس "چه" و توصيف است.
براي هركدام نيز پاسخ هايي است كه از ميان آن ها بايد مناسب ترين را انتخاب كرد.
پرسش هاي شما از بحران ارتباطات فعلي چيست؟
نسبت به اين پرسش ها يا پرسش هاي ديگران چه پاسخ ها و راه حل هايي را پيشنهاد مي كنيد ؟